เรื่องสมมุติมันสมจริง [re-post]

วันนี้เป็นวันที่ผมต้องส่งไปรษณียบัตรทายผลฟุตบอลยูโร
ภายหลังจากที่เมื่อคืนได้ผลออกมาแล้วว่า ใครจะเป็นคู่ชิงชนะเลิศปีนี้

เตี่ยผมซื้อไปรษณียบัตรมาสี่ร้อยใบ แล้วก็ให้ผมเขียนส่งเป็นชื่อผมสองร้อยใบ ชื่อน้องผมอีกสองร้อยใบ

ผมไม่เคยหวังว่าจะได้รางวัลกับเขา อยู่ๆ ต้องมาเขียนที่อยู่ตัวเองตั้งสี่ร้อยใบ เห็นว่ามันเป็นการเมื่อยมือโดยใช่เหตุ
เตี่ยก็บอกว่าเขามาขาย ก็ช่วยๆ ซื้อเขาไป ไม่ได้หวังรางวัลอะไรหรอก
ในเมื่อซื้อมาแล้ว ก็เขียนส่งไปเถอะ จะได้ไม่เสียสิทธิ

ดีหน่อยที่การอภิปรายรัฐมนตรีได้เริ่มขึ้นในช่วงนี้พอดี
ความซ้ำซากน่าเบื่อของการเขียนไปรษณียบัตร จึงถูกเบี่ยงเบนไป โดยวาทะศิลป์ภายในสภา
ด้วยความอุตสาหะแบบคนขี้เกียจ ผมเขียนไปฟังอภิปรายรัฐมนตรีไป
ในที่สุดใช้เวลาประมาณห้าวันถึงเขียนได้แล้วเสร็จ

ในช่วงที่ผมกำลังเขียนมือหงิกอยู่นั้น เตี่ยนั่งฟังเหล่าส.ส. อภิปรายอยู่ใกล้ๆ ก็พูดว่า "เขียนชื่อน้องด้วยครึ่งนึง ถ้าน้องถูก ก็แบ่งรางวัลไป 50%...60% ... เอา 70% แล้วกัน"
ผมก็บ่นว่า "ตอนส่งทายบอลโลก กี่ครั้งกี่ครั้งไม่เคยถูก คราวนี้มันจะได้รางวัลเร้อ"
แม่ที่นั่งอยู่ด้วยก็เสริมว่า "มาแบ่งรางวัลกัน เดี๋ยวก็ได้เถียงกันอีก"

เพราะ เรื่องมันเคยเกิดขึ้นว่า

อาเฮีย กับอาเจ้ ที่เป็นพี่น้องแม่ คุยกันว่าลอตเตอรี่งวดนี้จะออกอะไร
แล้วอาเจ้ก็ถามขึ้นมาว่า "ถ้าถูกลอตเตอรี่ มีสิทธิจะได้เงินถึงสิบล้านไหม?"
อาเฮีย : ได้สิ ซื้อชุดใหญ่ ได้หลายสิบล้าน... แล้วสมมุติว่าแกถูก แกจะแบ่งให้ฉันเท่าไหร่?
อาเจ้ : เรื่องอะไรล่ะ ถึงถูกก็ไม่แบ่งหรอก
อาเฮีย : เฮ้ยๆๆ จะใจดำอะไรขนาดนั้น
อาเจ้ : งานตัวเองก็มีทำนิ มีกินมีใช้อยู่ ทำไมต้องแบ่งด้วย
อาเฮีย : อ้าว ก็กรุเป็นพี่เมิงนะ
อาเจ้ : พี่ก็ส่วนพี่ น้องก็ส่วนน้อง มีครอบครัวแล้วก็แยกกันไป ใครหาได้ก็ได้ ไม่เห็นต้องมาแบ่งกันเลย
อาเฮีย : แต่นี่เมิงถูกลอตเตอรี่ มีโชคได้เงินมาเปล่าๆ เมิงจะไม่แบ่งให้พี่ให้น้องเมิงเลยรึไง
อาเจ้ : ฉันก็มีส่วนที่ฉันต้องใช้เองเหมือนกัน
อาเฮีย : แล้วเมิงใช้คนเดียวหมดรึ เงินตั้งหลายล้าน กรุไม่นึกเลยว่าเมิงจะเป็นคนงกขนาดนี้
อาเจ้ : โอ้ย ว่าแต่เค้างก แล้วตัวเองเคยช่วยเหลือคนอื่นบ้างหรือไง มีเงินเท่าไหร่ก็ใช้เองหมด
อาเฮีย : เมิงไม่ต้องมาเถียงเลย คนอย่างเมิงไม่ต้องมาเป็นน้องกรุ!
อาเจ้: ชั้นก็ไม่นับถือเมิงเป็นพี่เหมือนกันโว้ย!!!

...เป็นเรื่องเป็นราวใหญ่โต...เพราะอาเฮีย กับอาเจ้ โกรธกันไปเป็นหลายเดือน
ทั้งที่ตอนที่เถียงกัน ยังไม่มีใครซื้อลอตเตอรี่งวดนั้นเลยสักใบ