forget forgot forgotten [re-post]

สมัยตอนอยู่ประถมต้น ผมเคยถามคุณย่าว่า "อาม่ามีสายวัดหรือเปล่า จะขอยืมไปใช้"
แกตอบว่า "มีสิ แต่จำไม่ได้ว่าเก็บไปไว้ที่ไหน เดี๋ยวคิดก่อน"
ภายในไม่กี่วันต่อจากนั้น ผมก็ได้สายวัดมา แต่สายวัดนั่นเป็นของที่อาม่าไปหามาให้ใหม่
อาม่าบอกว่า ของเก่าเก็บไว้ดีไปหน่อย เลยหาไม่เจอ
ด้วยความที่ผมเป็นเด็กไม่มีเรื่องต้องให้คิดตัดสินใจมากมายเท่าไร
การที่เก็บของเองแล้วจำไม่ได้ว่าเก็บไว้ที่ไหน จึงเป็นเรื่องน่าประหลาดใจสำหรับผม
"มันเป็นไปได้ยังไง เก็บของเองแล้วจำไม่ได้" ผมคิด

เป็นเวลาหลายปี จนถึงวันนี้
เรื่องที่ผมในวัยเด็กไม่เชื่อว่าจะเกิดขึ้น มันก็เกิดขึ้นกับตัวผมเอง
และรู้สึกว่าจะรุนแรงกว่าที่ผมเคยปรามาสอาม่าไว้ด้วย
เพราะผมลืม ลืม และลืม จนแทบไม่น่าเชื่อ

- ของไหนที่ไม่ได้ใช้งานประจำ แล้วเอาไปเก็บใส่ ลิ้นชัก กล่อง หรือแม้กระทั่งถุงพลาสติกเซเว่น ผมจะลืมว่าในชีวิตเคยมีสิ่งนั้น
- ของไหนที่ใช้งานไม่บ่อยครั้ง เมื่อถึงเวลาต้องใช้มัน ถึงจะรู้ว่ามี แต่ผมจะลืมว่าเอาไปเก็บไว้ที่ไหน
- ในบางครั้งแม้กระทั่งของไหนที่ใช้งานประจำ เช่น เข็มขัด กระเป๋าสตางค์ แว่นตา มือถือ ฯลฯ เผลอวางผิดที่ผิดทางในตอนค่ำ ผมจะลืมว่าเอาไปวางไว้ที่ไหน ก็ต้องมาเที่ยวค้นหาอีกในตอนเช้า

เมื่อ ต้องการใช้สิ่งของสักอย่าง แต่จำไม่ได้ว่าเก็บไว้ที่ไหน มันสร้างความรำคาญแก่จิตใจเป็นอย่างยิ่ง ผมต้องหาไปบ่นไป ในทำนองว่า "หายไปได้ไงฟระ - อยู่ไหนวุ้ย - เอาไปเก็บไว้ไหนว้อย"  อีกทั้งอาจคิดเลยเถิด ไปกล่าวโทษคนอื่นด้วย
และแล้วผลจากการค้นหาก็ตกอยู่ในสี่ข้อนี้
1. ของบางอย่างหาพบในที่ที่คิดว่าจะพบ
2. ของบางอย่างหาพบในที่ที่ไม่คิดว่าจะพบ
3. ของบางอย่างหาไม่พบ แต่พบเมื่อไม่ได้หา
4. ของบางอย่างหาไม่พบยังไง ก็หาไม่พบอยู่อย่างนั้น

การลืมของเพราะเก็บมันไว้มิดชิดเกินไป สามารถทำให้เสียทรัพย์ได้ ในกรณีเช่นผม
เพราะ ผมเป็นคนขี้เกียจ เวลาเก็บของที่มีขนาดเล็ก ถึงขนาดกลาง (ไม่เกิน 4"x6"x8") ผมมักจะเอาทุกสิ่งทุกอย่าง มากองไว้ตรงหน้า แล้วกอบทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่ใน line of sight ลงใส่ถุงพลาสติก(แน่นอนว่าส่วนมากเป็นถุงเซเว่น) แล้วมัดปากถุงวางไว้มุมห้อง (ห้องจะโล่งขึ้นมาทันตาเห็น)
เมื่อเวลาผ่านไปประมาณหนึ่งอาทิตย์ ผมก็จะจำไม่ได้เลยว่าอะไรอยู่ในถุง
และไม่สามารถสังเกตุจากภายนอกได้ ว่าในแต่ละถุงบรรจุอะไรไว้บ้าง
ทำให้ครั้งหนึ่งผมเอาถุงเซเว่นที่ใส่เครื่องเล่นเทปแบบพกพา ลงในถุงดำ เพราะเข้าใจว่ามันเป็นถุงใส่ขยะเหมือนกัน
(ด้วยความขี้เกียจ ผมไม่ได้เอาถุงดำออกไปวาง ณ จุดทิ้งขยะโดยทันที
เมื่อต้องการฟังเทปเพลงใหม่ที่ซื้อมา ผมถึงเริ่มเอะใจ แล้วไปคุ้ยขยะเอาคืนมาได้
- ผมอาจจะโชคดีที่ไม่ได้ทิ้งเครื่องเล่นเทปนั่น แต่มันคงมีอะไรอื่นๆ ที่ผมเผลอทิ้งไปในกรณีแบบเดียวกันนี้บ้างแหละ)

การ ลืมของบางอย่างอันเนื่องจากการเก็บ แม้ไม่ทำให้เสียทรัพย์ แต่ก็อาจถือได้ว่าเป็นการเสียกำไรอย่างหนึ่ง ของแบบนี้ไม่ต้องหาเจอยังจะดีเสียกว่า เมื่อผมพบของที่ตั้งใจจะใช้ แต่ดันเก็บไว้จนลืม เช่น
พบแสตมป์เซเว่นในกระเป๋า - แน่นอนว่ามันเลยช่วงโปรโมชั่นไปแล้ว
(แสตมป์เซเว่นนี้ได้จากการขู่เข็ญพนักงานใหม่ ซึ่งลืมแจกแสตมป์ให้ แต่ในที่สุดผมก็ไม่ได้เอาไปใช้จนได้)

พบคูปองส่วนลดที่หมดอายุ รวมแล้วมีมูลค่าถึงหนึ่งร้อยบาท

พบคูปองแลก figure กันดั้มตัวลับ แต่ถึงส่งไปแลก ทางบริษัทก็ไม่มีของส่งกลับมาให้ (รู้สึกของจะหมดไปประมาณ 3 ปีแล้ว)

พบชิ้นกล่องป๊อกกี้ที่สามารถส่งชิงโชคได้ แต่เขาจับชิ้นส่วนมอบรางวัลไปแล้ว

นอกจากนี้ยังมีอันตรายอันเนื่องมาจากการเก็บของไว้จนลืมว่ามี ทั้งๆ ที่เห็นมันอยู่ทุกวัน เช่น
- ยา -
ด้วยอายุของยาที่ยาวนานกว่ายาคูลท์เป็นปีๆ ทำให้ผมยังรู้สึกว่ายายังใช้ได้
ทั้งที่มันอาจจะหมดอายุไปแล้ว เช่นยาแก้กระเพาะปัสสาวะอักเสบแผงนี้
เป็นยาประเภทที่ได้มาตอนผมป่วย พอเหลือก็เก็บไว้ใช้คราวต่อไป
ซึ่งก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะได้เป็นกระเพาะปัสสาวะอักเสบอีก
ดังนั้นเปิดลิ้นชักมากี่ปี ยาแผงนี้ก็ยังอยู่ที่เดิม

แม้แต่ยาสามัญประจำบ้าน อย่างแอลกอฮอลล้างแผล
จะรู้ตัวว่ามันหมดอายุ ก็ต่อเมื่อจะใช้มันเท่านั้น

หรือ พาราเซตาม่อน ที่ซื้อมาเป็นกระปุกใหญ่ พอจะใช้ ก็จำได้แค่เลาๆ ว่ามันนานมาก ยังดีว่าหันข้างกระปุกมาดูวันหมดอายุ ก่อนที่มันจะกลายเป็นพาราเซตาม่องไป

ไม่ใช่มีแต่ยากินนะครับ ยาทาก็มี ถูกขังลืมในตู้เย็นเหมือนเคย

- ของกิน -

ที่ซื้อมาแล้วเก็บไว้ในตู้เย็น เป็นของกินแบบนานๆ กินที ก็ลืมไปได้เหมือนกัน
เช่นวาซาบิผงกระป๋องนี้ แช่ไว้เป็นหลายปี ไม่เคยเอาออกมากิน

พอวันหนึ่งรู้สึกอยากกินขึ้นมามันก็สายไปเสียแล้ว

แยมก็เหมือนกัน เวลาอยากกินก็ซื้อมา พอกินได้สมอยากแล้วก็ทิ้งไว้จนลืม สิ้นอายุขัยไปอีกหนึ่ง

ทั้งๆ ที่เปิดตู้เย็นก็เห็นมันทุกวันแท้ๆ

ของกินที่ผมไม่เคยคิดว่ามันจะหมดอายุ ก็ถูกเอามาสำรวจบ้าง ได้ความว่า
หมากฝรั่งก็มีวันหมดอายุ

น้ำจิ้มปลาหมึกที่ผนึกในซองอย่างแน่นหนาก็ไม่พ้นกฏเกณฑ์นี้

น้ำอัดลมปราศจากน้ำตาลของโปรดของผม สิ่งที่ได้ดื่มหลังจากที่เหน็ดเหนื่อยมาทั้งวัน แล้วช่วยทำให้ผมรู้สึกว่าดีเหลือเกินที่เกิดมาเป็นคน ในภายหลังผมพยายามลดน้ำอัดลมทำให้มันค้างอยู่ในตู้เย็น และหมดอายุลง

ผมดื่มมาหลายปี แต่ไม่เคยพลิกดูวันที่สมควรบริโภคก่อนใต้กระป๋อง เพิ่งจะมาสำนึกได้เอาคราวนี้
ด้วยความประมาท - ผมดื่มของที่หมดอายุไปกี่กระป๋องแล้วนี่

***
ประเด็นนี้ทำให้เกิดข้อถกเถียงเล็กๆ น้อยๆ ขึ้น
เมื่อมีฝ่ายที่อ้างว่า ของกินบางประเภท(โดยเฉพาะที่ได้รับการบรรจุหีบห่ออย่างดี)
หากได้รับการรักษาอย่างดี(โดยเฉพาะในตู้เย็น)
ถึงจะหมดอายุ ก็สามารถรับประทานได้ ไม่เป็นอันตรายแต่อย่างไร
ผมก็อ้างด้วยเช่นกันว่า ถ้าเก็บไว้ในตู้เย็นแล้วเอาไว้กินได้ตลอดปีตลอดชาติ
ผู้ผลิตจะใส่วันหมดอายุ หรือบอกให้บริโภคก่อนวันดังกล่าว อย่างชัดเจนเพื่ออะไร
(ความขัดแย้งยุติลงก่อนที่จะเกิดขึ้น เมื่อพวกเราเปลี่ยนไปคุยกันเรื่องอื่น)
และ เนื่องจากข้างกระป๋องไม่ได้ยืนยันชัดเจนว่าให้บริโภคถึงเวลาเที่ยงคืนของวัน หมดอายุ อย่างที่ขนมปังยี่ห้อหนึ่งระบุไว้ ผมจึงทำสิ่งที่ผมสบายใจ คือแอบเทน้ำในกระป๋องที่หมดอายุทิ้ง
***

อย่างไรก็ตาม ก็ยังมีสิ่งดีๆ ที่เกิดจากการเก็บสิ่งของไว้แล้วลืม
ซึ่งสามารถทำให้เรา(อย่างน้อยก็ผมคนหนึ่งแหละ) เกิดความตื่นเต้น รื่นเริง บันเทิงใจด้วย
เมื่อผมจะหาของอะไรสักอย่างหนึ่งที่ลืมไปแล้วว่ามันอยู่ไหน
การรื้อห้องครั้งมโหฬารก็จะเกิดขึ้น
แล้วความทรงจำเก่าๆ ก็จะค่อยๆ ผุดขึ้นมาอย่างมัวๆ
เมื่อได้เห็นฟอสซิลสมบัติ ในกล่องต่างๆ
หากเป็นสิ่งที่ผมเห็นว่าใช้ประโยชน์ได้ อาการดีใจก็จะปรากฎขึ้น
"ยังมีอยู่นิ ไม่ต้องซื้อใหม่แล้วเว้ย ดีใจดีใจดีใจ"
หากเป็นพวกของเล่น ผมก็จะเอามาชื่นชม อย่างกับไม่เคยเล่นมันมาก่อน
หากเป็นหนังสือ ผมก็จะถือโอกาสเอามาอ่านอย่างสนุกสนาน
ราวกับว่าได้ทำความรู้จักกับสิ่งใหม่ ทั้งที่เป็นสิ่งที่คุ้นเคย

บ่อยครั้งที่ผมมัวตื่นตาตื่นใจกับสมบัติเก่าๆ จนเวลาล่วงเลยไป เป็นเหตุให้ผมลืมที่จะหาสิ่งที่ตัวเองต้องการไปด้วย
ในเสี้ยววินาทีหนึ่งผมคิดว่า หากผมไม่เอาของต่างๆ มาเก็บไว้จนลืม
ผมคงไม่มีช่วงเวลาแห่งความสุขนี้

คล้ายกับนิยายที่เคยเขียนไว้ในทำนองว่า
ผู้ชายคนหนึ่งถูกขังลืมอยู่ในห้องปิดตายที่มีหนังสืออยู่หนึ่งเล่ม
ในแต่ละวันเขาอ่านหนังสือเล่มเดิมซ้ำแล้วซ้ำเล่าด้วยความสนุกสนาน
เพราะเมื่อเขานอนหลับและตื่นขึ้นมา
เขาจะจำสิ่งต่างๆ ที่เกิดขึ้นในวันก่อนหน้านี้ไม่ได้เลย