Wednesday 27 November 2013

ผมไม่เคยได้ VeryGood จากครูอัมพร [re-post]

ภาษาอังกฤษชั้นประถมที่ผมเรียนในตอนนั้น คุณครูอัมพรจะทำหน้าที่เป็นครูผู้สอนอยู่เสมอ วิธีสอนของคุณครูมีอยู่หลักๆ คือ สอนหลักไวยากรณ์ ให้ทำแบบฝึกหัด และสอบทำ dictation

เปิดชั่วโมงเรียนมา จะเป็นการกล่าวคำทักทายก่อน ตามแบบฉบับที่เรา(สมัย20ปีที่แล้ว?)คุ้นเคย
หัวหน้าห้อง : Stand up, Please.
นักเรียน : Good moring , Teacher.
คุณครูอัมพร : Good moring , How are you?
นักเรียน : I'm fine, Thank you. And you?
คุณครูอัมพร : I'm fine, Thank you. Sit down, Please.
นักเรียน : Thank you, Teacher.

บางทีถ้าคุณครูรู้สึกไม่สบาย ก็จะพูดอีกอย่าง
คุณครูอัมพร : I've got a cold, today.
นักเรียน : I'm sorry to hear that. I hope you will be well soon.
(ตอนเด็กๆ ผมท่องเสียจนคล่อง แต่ใครถามว่าแปลว่าอะไร ผมก็ตอบไม่ได้)

หลัง จากทักทายกันเสร็จ คุณครูก็จะให้ปิดหนังสือ เปิดสมุด สอบ dictation กันเดี๋ยวนั้น เป็นการทำ dictation จากคำศัพท์ ประมาณสี่ถึงห้าคำ ที่คุณครูให้ท่องไว้เมื่อวันก่อนหน้า มีกติกาว่า ถ้าใครเขียนผิด หรือเขียนไม่ถูก ต้องโดนไม้เรียวหนึ่งเพี๊ยะ ต่อหนึ่งคำศัพท์

ผมเองเป็นคนหนึ่งที่โดนเต็ม 100% หลังการตรวจข้อสอบ
เพราะไม่ได้ท่องคำศัพท์มาเลยสักวัน สอบห้าคำ ก็โดนเพี๊ยะห้าที
เมื่อรู้สึกว่าโดนเพี๊ยะๆ เต็มอัตราทุกวัน มันไม่ไหว
แทนที่ผมจะท่องคำศัพท์ไปสอบ กลับกลายเป็นลักลอบใช้บันทึกช่วยจำเสียอย่างนั้น
แต่สุดท้ายผมก็ยังโดนไม้เรียวทุกวี่วันไม่เคยขาด (บันทึกช่วยจำใช้งานมากไม่ได้ เดี๋ยวความแตก แล้วจะโดนหนักกว่าเก่า)




ภายหลังเสร็จพิธีลงทัณฑ์ คุณครูจะเขียนหลักไวยากรณ์บนกระดาน พร้อมอธิบายไปด้วย บางครั้งก็คุณครูก็ถาม ให้นักเรียนตอบ หรือบางครั้งก็ให้นักเรียนลองถาม-ตอบกันเอง จากนั้นก็จะเป็นการทำแบบฝึกหัดโดยลอกโจทย์ และเขียนคำตอบลงในสมุดทั้งหมด พอหมดชั่วโมงก็เอาไปส่ง พร้อมการบ้านเก่า และไปรับสมุดคืนในตอนเย็น

คุณ ครูอัมพรสอนนักเรียนหลายชั้น ชั้นละหลายห้อง ดังนั้นเมื่อตกเย็น บนโต๊ะครูจะแน่นไปด้วยกองสมุด โดยสมุดดังกล่าวได้ผ่านการตรวจ และลงวันที่ พร้อมลายเซ็นไว้อย่างครบถ้วนทุกเล่ม
ถ้าเป็นผมในปัจจุบันอาจจะทึ่งว่า ครูอัมพรเอาเวลาไหน มาตรวจการบ้านนักเรียนขนาดนี้ แต่สิ่งที่น่าสนใจที่สุดในตอนนั้น คือ ข้อความพิเศษ ที่แทรกขึ้นมา ใกล้ๆ กับลายเซ็นของคุณครู นั่นคือคำว่า "good" และ "very good" ซึ่งหากสมุดเล่มไหน มีข้อความนี้กำกับ แสดงว่าเก่งดี มีฝีมือ ทำการบ้านได้เยี่ยม เป็นที่น่าอิจฉา(ของพวกที่ไม่ได้)



ผม เองไม่มีรูป "very good" มาแสดง เพราะไม่เคยได้กับเขา เคยคิดอยู่ว่า ทำอย่างไร ถึงจะได้ "very good" บ้าง จนแล้วจนรอด กระทั่งเรียนจบ ผมก็ยังไม่เคยได้ "very good" จากคุณครูอัมพรแม้แต่ครั้งเดียว

ตอน นี้ผมเจอสมุดที่ตัวเองใช้เรียนในครั้งแต่ก่อน เปิดอ่านดูแล้วก็คิดว่า ผมไม่เคยน้อยใจ หรือโกรธคุณครูอัมพรเลย ตรงกันข้าม กลับรู้สึกขอบคุณ สำหรับความเมตตา กรุณา ของคุณครู เพราะใครล่ะจะมาอ่าน ทำความเข้าใจ การบ้านของเด็กน้อยหลายร้อยคน ซึ่งแน่นอนว่าต้องมีบางคนเขียนอะไรเน่าๆ ที่ต้องอาศัยการตีความก่อนถึงจะเข้าใจ - อย่างผมเป็นต้น







คำว่า good หรือ very good ของคุณครูอัมพร เป็นคำหนึ่งที่แสดงให้เห็นว่า
คุณครูไม่ได้ตรวจแค่ผิดหรือถูก แต่ให้ความสำคัญกับคุณภาพของการบ้าน
และแสดงถึงความเอาใจใส่ เข้าใจ และอดทนนานต่อลูกศิษย์ของคุณครูด้วย


= สืบเนื่องจากการทำ dictation =
ถึงผมจะโดนไม้เรียวตีมือทุกวันจนชาชิน ก็ใช่ว่าผมจะชอบไม้เรียวนัก
มีอยู่อาทิตย์หนึ่งที่คุณครูอัมพรไม่อยู่ การสอบ dictation จึงถูกงดไปโดยปริยาย
ด้วยความที่ไม่มีอะไรทำ ผมได้เอาคำศัพท์มาท่องแก้เซ็ง
เมื่อท่องหลายๆ รอบเข้า พอถึงวันสอบจริง ผมสามารถทำได้หมดทุกข้อ
ตั้งแต่บัดนั้น ผมก็ตั้งใจท่องศัพท์ไปสอบ จนสยบอัตราการโดนเพี๊ยะได้เกือบ 100%

ปัจจุบัน ผู้ใหญ่บางท่านคงเห็นว่าไม่สมควรที่จะใช้ไม้เรียวกันต่อไป
สถานศึกษาต่างก็พากัน ลด-ละ-เลิก การใช้ไม้เรียวกันแล้ว
แต่สำหรับคนที่ดื้อด้าน หน้ามึนเกินเยียวยา เช่นผม
คำพูดที่ว่าไม้เรียวสร้างคน ไม่ใช่คำพูดที่เกินเลยแต่อย่างใด
โดยเฉพาะไม้เรียวแห่งความรักของคุณครูอัมพร

No comments:

Post a Comment